ΑΥΤΟΣΑΡΚΑΣΜΟΣ

Πρωί πρωί που ξύπνησα,

Κοιτιέμαι στον καθρέπτη

Κι αστραφτερή μου η ματιά

Στο είδωλο μου πέφτει

Το σώμα μου είναι υπέροχο

Έχω κορμί φιδίσιο

Μα έχει και σωσίβιο

Δεν είν’ τελείως ίσιο

Τα χέρια μου έχουν δύναμη

Να στύψουνε την πέτρα

Και πόσα σπάσαν δάκτυλα

Ξεκίνησε και μέτρα

Τα πόδια μου είναι στιβαρά

Στη γη καλά πατάνε

Εγώ πηγαίνω δεξιά

Και αυτά ζερβά με πάνε

Το πρόσωπο πανέμορφο

Και με ματιά μαγνήτη

Αν εξαιρέσεις βέβαια

Που έχω μεγάλη μύτη

Να πεις την εξυπνάδα μου

Πού έχω μυαλό ξυράφι

Αν κρέμαγαν τους έξυπνους

Εγώ θα πάω στράφι