Ο ΚΑΦΡΟΣ

Και φέτος τα Χριστούγεννα

Βρεθήκαμε οι φίλοι

Και την κραιπάλη αρχίσαμε

Μέχρι του αϊ Βασίλη

Μα έξω απ’ ένα μαγαζί

Που κάτσαμε να φάμε

Καθόταν ένας άστεγος

Και τέτοιους τους λυπάμαι

Και να χαλάσει η μέρα μου

ποτέ δεν επιτρέπω

μα έκατσα στο παράθυρο 

Και συνεχώς τον βλέπω

Αχ θεέ μου τόση δυστυχία

Στον κόσμο. Τόσο πόνος

Εμείς με την παρέα μας 

Και κάποιος να ‘ναι μόνος

Εμείς με τα κοψίδια μας

Και τους πολλούς μεζέδες

Και άλλος να ψάχνει για να βρει

Φαί στους τενεκέδες

Και να τον βλέπω δεν μπορώ

Να ‘ναι σ’ αυτό το χάλι

Και μη κοπεί η όρεξη

Γύρισ’ από την άλλη

Μα η σκέψη καθώς έτρωγα

Πάλι σ’ αυτόν γυρνούσε

Και η συνείδηση αυτό

Δεν μου το συγχωρούσε

Έτσι τον παρακάλεσα

Να πάει παραπέρα

Και τότε ως εκ θαύματος

Μου έφτιαξε η μέρα

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΡΓΟΥ

Καλήν εσπέραν άρχοντες

Και εμένα μη φοβάστε
Εγώ ήρθα μόνο να ευχηθώ
Ευτυχισμένοι να ‘στε

Γιατί όπως βλέπω μένουμε
Όλοι χωρίς παράδες
Βλέπεις του αγίου ATM
Κρατάει δύο βδομάδες

Σε δώρα και σε φαγητό
Φεύγουνε τα λεφτά μας
Μιας και αυτό απέμεινε
Η μόνη η χαρά μας

Και αν βλέπουμε τους κόπους μας
χρόνων, να παν’ χαμένοι
Ο νέος χρόνος που ‘ρχετε
Χειρότερα προσμένει

Γι αυτό και με υπομονή
Πρέπει να οπλιστούμε
Κι απ’ τα καινούρια τα δεινά
Αλώβητοι να βγούμε

Και αν σας στενοχώρησα
Με αυτό εδώ το ποίημα
Σκεφτείτε ότι πράγματι
Σας έλειψε το χρήμα

αυτό εμάς μας έγραψε
της μοίρας το κιτάπι
Το μόνο που μας έμεινε
Είναι η πολύ αγάπη

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΛΑΘΡΟΠΟΙΗΤΕΣ *

Τον τελευταίο τον καιρό πολλές κλοπές στο λόγο
από κάθε τυχάρπαστο, αγύρτη, γυρολόγο
και τώρα έχουμε εισβολή και στον δικό μας χώρο
στις αναρτήσεις στο ιντερνέτ κάνουν μεγάλο ντόρο

Εδώ στο διαδίκτυο υπάρχουν κάποιοι φίλοι
Που τον καλό το λόγο τους τον έχουν στα χείλη
Σου δίνουνε τη δύναμη, θάρρος να συνεχίσεις
Και θετική ενέργεια για να μεγαλουργήσεις

Υπάρχουν κι άλλα άτομα που ψάχνουνε τον τρόπο
και ύπουλα με πονηριά σου κλέβουνε τον κόπο
Πρώτα σε πλησιάζουνε με αιτήματα φιλίας
Χωρίς να δίνουν δείγματα της διπλοπροσωπίας

Και ότι καλό διαβάζουνε αμέσως θα αντιγράψουν

Και τ’ όνομα του ποιητή κοιτούν να διαγράψουν
Και τότε ως εκ θαύματος γίνονται ποιητές
Που να ‘ξεραν πως γίνονται απλά διακινητές

Αν είσαι ένας από αυτούς εσύ που με διαβάζεις
Και νιώθεις ίσως και ντροπή σου λέω μη τρομάζεις
Οι άνθρωποι που γράφουνε με τόση ευαισθησία
Με κάποιους σαν του λόγου σου έχουνε ανοσία

Συνέχισε λοιπόν εσύ να κλέβεις ασυστόλως
Και αν σου βγει και τ’ όνομα μη νοιάζεσαι ουδόλως
Αφού το ξέρεις πως εσύ γραφής δεν έχεις γνώσεις
Ότι κινείται άρπαξε και τρέχα να εκδόσεις

* Οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν για το facebook με αφορμή την κλοπή πολλών ποιημάτων φίλων και γνωστών!!!

ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

Να γράψω λέω σήμερα για σένα μετανάστη

Που θύμα είσαι και εσύ κι ας σε νομίζουν δράστη

Οι λόγοι που αποφάσισες να αφήσεις τους δικούς σου

Είναι να θέλεις να σωθείς απ’ τους εκεί εχθρούς σου

Η ίσως και οικονομικό να είναι το πρόβλημα σου

Να ζει λίγο καλυτέρα η οικογένεια σου

Η πάλι κάποιος πόλεμος να γίνονταν κοντά σου

Και να έχασες το σπίτι σου και τα υπάρχοντά σου

Ξέρω τα νόμιμα χαρτιά στα σύνορα είχες σχίσει

Χιλιάδες τα χιλιόμετρα τα είχες διασχίσει

Και μέσα από τη θάλασσα που πήγες να περάσεις

Προσπάθησες τα κύματα εσύ να τα δαμάσεις

Άνδρες γυναίκες και παιδιά να χάνουν τη ζωή τους

Με κλάμα κι αναφιλητό να βγαίνει η φωνή τους

Τόσα κορμιά τόσες ψυχές στης θάλασσας τα βάθη

Και τόση εκμετάλλευση με  των παιδιών τα πάθη

Μα όμως κοίταξε να δεις βάλτο καλά στο νου σου

Πως εδώ πέρα που έφτασες θα βρεις άλλους εχθρού σου

Ανθρώπους που το κάματο αντί να δοκιμάσουν

λένε τους παίρνεις τη δουλειά κι αυτοί πως θα πεινάσουν

Η τεμπελιά καλά κρατεί απ’ τους εδώ κατοίκους

Που εσένα σε εχθρεύονται και δεν κρατούν τους τύπους

Σου δίνουνε μια δουλειά που δεν μπορούν να κάνουν

και σαν τελειώσεις προσπαθούν μετά να σε ξεκάνουν

μα θα ήταν κρίμα κι άδικο να μη το αναφέρουμε

πως κάποιοι σαν και εσένανε μας κάνουν και υποφέρουμε

που έχουν χέρια μακριά και τον ιδρώτα κλέβουν

και τη δική μας τη ζωή πολύ τη δυσκολεύουν

πως είναι άλλη η πίστη μας να νιώσουν δεν μπορούνε

μα και εμείς σωπαίνουμε φασίστες μη μας πούνε

ζητάν να πάρουν σεβασμό να δώσουνε αρνούνται

ίσως να τους διέφυγε. Εδώ φιλοξενούνται

Αλλοι λοιπόν με την κλεψιά και άλλοι στη βιοπάλη

τους βάζουν και τους κρίνουνε στο ίδιο το τσουβάλι

Σήμερα που ‘ ναι η μέρα σας βρήκα την ευκαιρία

Και ότι σκέπτομαι για σας είπα σαν ιστορία

γι αυτά μου τα γραφόμενα πολύ θα μπουν στον κόπο

να με κατηγορήσουνε θα ψάξουν να βρουν τρόπο

μα εμένα δε μ’ αγγίζουνε εγώ είμαι λεξηπλάστης

του αδύναμου ο τιμητής του λόγου μετανάστης!!!

ΣΤΟΜΑ ΚΛΕΙΣΤΟ

Καλή η παροιμία 
πως «η σιωπή είναι χρυσός»,
να κρύβεις λόγια δηλαδή 
και γίνεσαι σοφός

Μα όμως παραφράστηκε 
αυτή η παροιμία
και με κλειστά τα στόματα
ρήμαξε η κοινωνία.

Τώρα κανένας δε μιλά 
και όλοι απλά ακούμε,
σιγά σιγά ξεχάσαμε 
και δε διεκδικούμε.

Μα αν δεν ανοίξουν στόματα 
όσο ειν’ ακόμα η ώρα
θα γίνουμε των άβουλων 
και των μουγκών η χώρα

ΗΜΕΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑΣ.

Αν θέλεις χαμηλό μισθό
Η να δουλεύεις τζάμπα
Μη με διαβάσεις σήμερα 
Τζάμπα θα καίει και η λάμπα

Σήμερα ο κόσμος απαιτεί
Νέες κλαδικές συμβάσεις
Και όχι εσύ στην αγορά
Με ψώνια να περάσεις

Και εθνική συλλογική
Βάζουμε στο τραπέζι
Γιατί κι αυτ’ η κυβέρνηση
Νομίζω μας εμπαίζει

Το θέμα των πλειστηριασμών
Δίνει μεγάλο πόνο
Μας παίρνουνε τα σπίτια μας
Και μένουμε στο δρόμο

Βάζουν θέμα κατάργησης
Και των απεργιών μας
Και έτσι να καταστρέψουνε
Το μέλλον των παιδιών μας

Μα με τρελαίνουνε αυτοί
Που πίνουνε καφέ
και κατακρίνουνε εμάς
από τον καναπέ

μα να σας καταλάβουμε
συγνώμη… δε μπορούμε
αν σας ακολουθήσουμε
σκλάβοι θε να γενούμε

Ας μαζευτούμε σήμερα
Και στην πορεία ας Π.Α.ΜΕ.
Και όσο υπάρχει άδικο
Το δίκαιο θα ζητάμε!!!

ΜΙΚΡΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Πολλοί με λένε ποιητή
γιατί μιλώ με στίχους
Μα δεν αφουγκραστήκανε 
τους άναρθρους μου ήχους

Πως για όλα αυτά που σκέπτομαι
και όλα αυτά που γράφω
Μελάνι δεν μου βρίσκεται.
Με αίμα υπογράφω

και αν μέσα από τη σάτιρα
γράφω πολλές αλήθειες
είναι που μένω άγρυπνος
τις τελευταίες νύχτες.

Μες την ζωή πορεύτηκα
με το σταυρό στο χέρι
Μα είχα και υποστήριξη
απ’ το δικό μου ταίρι

Με τη δική μου δύναμη
ήμουνα νοικοκύρης
Και έφτασα στην πατρίδα μου
να είμαι μουσαφίρης

Σαράντα χρόνια στη δουλειά
και τώρα ανεργία
Χίλια καλά κι αν έκανα,
ανταμοιβή καμία

Μα το δικό μου απάγκιο
η οικογένεια μου
Είν’ ότι πιο πολύ αγαπώ.
Γι αυτούς χτυπά η καρδιά μου

Πολλά θα ήθελα να πω
Μα τα κρατώ για μένα
Και μες το βάθος του μυαλού
Τα έχω καλά κρυμμένα

Και η μόνη μου διέξοδος ,
εγώ για να ξεδώσω
Είναι τα ατοπήματα
με σάτιρα να δώσω!!!

ΚΟΛΑΚΕΣ

Και να ‘μαι τώρα πάλι εδώ

Με αυτό εδώ το ποιήμα
Και μέσα από τον τοίχο μου 
Ψάχνω να βρώ το βήμα

Να εκφράσω ένα παράπονο
Για κάτι που ενοχλεί
Πολλοί το αντιλαμβάνονται
Κανείς δεν ομιλεί

Και όποιος από ευγένεια
Δε θέλει να μιλήσει
Ας πάρει αυτό το ποίημα μου
Να το κοινοποιήσει

Πολλά από τα ποιήματα
Έχουν συνεργασίες
και πρέπει όλοι να ‘χουνε
επιδοκιμασίες

μπορεί να μη ακούγετε
από εδώ η φωνή μου
μα ο γραπτός ο λόγος μου
θα βγάλει την οργή μου

Που κάποιοι δεν βάζουνε μυαλό
Κι ακόμα συνεχίζουν
Να κάνουνε διάκριση
Και μας να μας τα πρήζουν

Να κάνουν τζάμπα σχόλια
Χωρίς να την διαβάζουν
την όμορφη ανάρτηση
Και εμάς να νευριάζουν

Μα ίσως δεν κατάλαβαν

Ότι με αυτόν τον τρόπο
Τα like και τα σχόλια
Ποτέ δεν πιάνουν τόπο

Και όποιος με τον τρόπο αυτό
Κάνει δημόσιες σχέσεις
Άμα θα γίνει αρεστός
Εμένα να με χέσεις

ΚΡΙΣΗ

Η κρίση τώρα χρόνια επτά
Και περισσεύουν τα λεφτά
Γιατί δεν γίνεται αλλιώς
Και να μου φεύγει ένας μισθός
Τον ΕΝΦΙΑ για να πληρώσω
Και από πάνω να ενδώσω
Στου εισοδήματος τους φόρους
Και να μην έχουμε άλλους πόρους
Μας φέρανε σ’ αυτά τα χάλια
Μας πήραν τα χρυσά κουτάλια
Εμάς μας πιάσανε οι πείνες
Και να ταΐζουμε κηφήνες
Να βγαίνουμε στην ανεργία
Και να μην έχουμε υγεία
Και μας δουλεύουν κι από πάνω
Και να μη ξέρω τι να κάνω
Με αυτό το μέρισμα που δίνουν
Και την ξεφτίλα να ξεπλύνουν
Μα και αυτό σε όσους το δώσουν
Εκείνοι θα το μετανιώσουν
Στο πολλαπλό θα δώσουν πίσω
Ρε κυβερνώντες θα σας φτύσω!!!

ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ

Εσύ που στη ζωή σου δεν έμαθες να δίνεις
έρχεσαι τώρα με αναίδεια να με κρίνεις?
Δεν το κατάλαβα!!!! 
Τα ελαττώματα σου κοίταξε να δεις
και πρέπει πρώτα με τον εαυτό σου να τα βρεις
Ακούς;
Χρόνια ολόκληρα εσύ μου είσαι βάρος
και κάτι χρήσιμο να κάνεις στη ζωή σου
δε βρήκες θάρρος.
Ακούς;
Δεν το κατάλαβα
Που με το ψέμα συνεχώς επιβιώνεις
και ότι εσένα ξεπερνά να το μειώνεις
Ακούς;
Δεν το κατάλαβα
Που ότι πιο πάνω από σένα βάζεις στο μάτι
και το φθονείς! Μα ξέρεις κάτι?
Άκου!
σε κατάλαβα!!!!