Ο ΚΑΦΡΟΣ

Και φέτος τα Χριστούγεννα

Βρεθήκαμε οι φίλοι

Και την κραιπάλη αρχίσαμε

Μέχρι του αϊ Βασίλη

Μα έξω απ’ ένα μαγαζί

Που κάτσαμε να φάμε

Καθόταν ένας άστεγος

Και τέτοιους τους λυπάμαι

Και να χαλάσει η μέρα μου

ποτέ δεν επιτρέπω

μα έκατσα στο παράθυρο 

Και συνεχώς τον βλέπω

Αχ θεέ μου τόση δυστυχία

Στον κόσμο. Τόσο πόνος

Εμείς με την παρέα μας 

Και κάποιος να ‘ναι μόνος

Εμείς με τα κοψίδια μας

Και τους πολλούς μεζέδες

Και άλλος να ψάχνει για να βρει

Φαί στους τενεκέδες

Και να τον βλέπω δεν μπορώ

Να ‘ναι σ’ αυτό το χάλι

Και μη κοπεί η όρεξη

Γύρισ’ από την άλλη

Μα η σκέψη καθώς έτρωγα

Πάλι σ’ αυτόν γυρνούσε

Και η συνείδηση αυτό

Δεν μου το συγχωρούσε

Έτσι τον παρακάλεσα

Να πάει παραπέρα

Και τότε ως εκ θαύματος

Μου έφτιαξε η μέρα