ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Πρωί πρωί που ξύπνησα
στην λαϊκή να πάω
να πάρω ζαρζαβατικά 
σαλάτα για να φάω

Στον δρόμο κηδειόχαρτα
σε τοίχους και κολώνες
και με έπιασαν οι παγερές
του ιδρώτα οι σταγόνες

Πλησίασα κοντύτερα
το όνομα να διαβάσω
και ύστερα απ' την λαϊκή
να πάω να περάσω

Τα είχε τα χρονάκια του
έζησε την ζωή του
εγώ ήμουνα συμμαθητής
με το μικρό παιδί του

Θεός σχωρέστον άνθρωπο
Καθείς με τη σειρά του
θα πάω να συλλυπηθώ
ύστερα τα παιδιά του

Το δρόμο μου συνέχισα
να πάω για τα ψώνια
αφού κανένας τελικά
εδώ δεν ζει αιώνια

Στο δρόμο της επιστροφής
Όμως θα ανακαλέσω
και να πιστέψω τι έγινε
εγώ δεν θα μπορέσω

Που αναστήθηκε ο νεκρός
και όλοι έπεσαν τάβλα
γιατί για τον Αχέροντα
δεν του έδωσαν τα ναύλα

Και τώρα κηδειόχαρτα
ξηλώνουν από τους δρόμους
Ο γέροντας επέζησε
Κατήργησε τους νόμους

Αφού όλα είναι δυνατά
και η πίστη μου περίσσεια
Μέχρι και τα ραδίκια μου
γύρισαν και είναι ίσια

Ας φάω τη σαλάτα μου
Κι ας πιώ και στην υγεία του
Να 'χουν και να τον χαίρονται
γυναίκα και παιδιά του

ΕΡΩΤΑΣ ΔΙΧΩΣ ΑΥΡΙΟ

Τα χρόνια που περάσαν

Τις σκέψεις ωριμάσαν

Και όλη η ζωή μας

η πρώτη δέσμευση μας

Μέχρι που ήρθε η ώρα

Και ξέσπασε η μπόρα

Σαν  μπήκες στη ζωή μου

Και βρήκα την πνοή μου

Είναι αυτό το πάθος

Που όλοι βλέπουν λάθος

Λες κι είναι η ζωή μου

 η πρώτη απόφασή μου

Μα αν  πάω προς τα πίσω

Και ότι έζησα να σβήσω

Τότε ίσως καταλάβω

Και ότι έχασα προλάβω

Να ξανά νιώσω πάλι

Του έρωτα τη ζάλη

Και να με παρασέρνει

Σαν δίπλα μου θα γέρνει

Μα εμπόδιο μπροστά μου

Η οικογένεια μου

Που είναι το μόνο κρίμα

Γι αυτό δεν κάνω βήμα

Τις σκέψεις τότε σβήνω

μα υπόσχεση σου δίνω

Θα σ’ έχω στην καρδιά μου

Και μες τα όνειρά μου

Ο ΚΑΦΡΟΣ

Και φέτος τα Χριστούγεννα

Βρεθήκαμε οι φίλοι

Και την κραιπάλη αρχίσαμε

Μέχρι του αϊ Βασίλη

Μα έξω απ’ ένα μαγαζί

Που κάτσαμε να φάμε

Καθόταν ένας άστεγος

Και τέτοιους τους λυπάμαι

Και να χαλάσει η μέρα μου

ποτέ δεν επιτρέπω

μα έκατσα στο παράθυρο 

Και συνεχώς τον βλέπω

Αχ θεέ μου τόση δυστυχία

Στον κόσμο. Τόσο πόνος

Εμείς με την παρέα μας 

Και κάποιος να ‘ναι μόνος

Εμείς με τα κοψίδια μας

Και τους πολλούς μεζέδες

Και άλλος να ψάχνει για να βρει

Φαί στους τενεκέδες

Και να τον βλέπω δεν μπορώ

Να ‘ναι σ’ αυτό το χάλι

Και μη κοπεί η όρεξη

Γύρισ’ από την άλλη

Μα η σκέψη καθώς έτρωγα

Πάλι σ’ αυτόν γυρνούσε

Και η συνείδηση αυτό

Δεν μου το συγχωρούσε

Έτσι τον παρακάλεσα

Να πάει παραπέρα

Και τότε ως εκ θαύματος

Μου έφτιαξε η μέρα

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΡΓΟΥ

Καλήν εσπέραν άρχοντες

Και εμένα μη φοβάστε
Εγώ ήρθα μόνο να ευχηθώ
Ευτυχισμένοι να ‘στε

Γιατί όπως βλέπω μένουμε
Όλοι χωρίς παράδες
Βλέπεις του αγίου ATM
Κρατάει δύο βδομάδες

Σε δώρα και σε φαγητό
Φεύγουνε τα λεφτά μας
Μιας και αυτό απέμεινε
Η μόνη η χαρά μας

Και αν βλέπουμε τους κόπους μας
χρόνων, να παν’ χαμένοι
Ο νέος χρόνος που ‘ρχετε
Χειρότερα προσμένει

Γι αυτό και με υπομονή
Πρέπει να οπλιστούμε
Κι απ’ τα καινούρια τα δεινά
Αλώβητοι να βγούμε

Και αν σας στενοχώρησα
Με αυτό εδώ το ποίημα
Σκεφτείτε ότι πράγματι
Σας έλειψε το χρήμα

αυτό εμάς μας έγραψε
της μοίρας το κιτάπι
Το μόνο που μας έμεινε
Είναι η πολύ αγάπη

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΛΑΘΡΟΠΟΙΗΤΕΣ *

Τον τελευταίο τον καιρό πολλές κλοπές στο λόγο
από κάθε τυχάρπαστο, αγύρτη, γυρολόγο
και τώρα έχουμε εισβολή και στον δικό μας χώρο
στις αναρτήσεις στο ιντερνέτ κάνουν μεγάλο ντόρο

Εδώ στο διαδίκτυο υπάρχουν κάποιοι φίλοι
Που τον καλό το λόγο τους τον έχουν στα χείλη
Σου δίνουνε τη δύναμη, θάρρος να συνεχίσεις
Και θετική ενέργεια για να μεγαλουργήσεις

Υπάρχουν κι άλλα άτομα που ψάχνουνε τον τρόπο
και ύπουλα με πονηριά σου κλέβουνε τον κόπο
Πρώτα σε πλησιάζουνε με αιτήματα φιλίας
Χωρίς να δίνουν δείγματα της διπλοπροσωπίας

Και ότι καλό διαβάζουνε αμέσως θα αντιγράψουν

Και τ’ όνομα του ποιητή κοιτούν να διαγράψουν
Και τότε ως εκ θαύματος γίνονται ποιητές
Που να ‘ξεραν πως γίνονται απλά διακινητές

Αν είσαι ένας από αυτούς εσύ που με διαβάζεις
Και νιώθεις ίσως και ντροπή σου λέω μη τρομάζεις
Οι άνθρωποι που γράφουνε με τόση ευαισθησία
Με κάποιους σαν του λόγου σου έχουνε ανοσία

Συνέχισε λοιπόν εσύ να κλέβεις ασυστόλως
Και αν σου βγει και τ’ όνομα μη νοιάζεσαι ουδόλως
Αφού το ξέρεις πως εσύ γραφής δεν έχεις γνώσεις
Ότι κινείται άρπαξε και τρέχα να εκδόσεις

* Οι στίχοι αυτοί γράφτηκαν για το facebook με αφορμή την κλοπή πολλών ποιημάτων φίλων και γνωστών!!!